Η ιστορική εξέλιξη της θεραπευτικής έρευνας χωρίζεται σε περιόδους, από την υπηρεσιακή σχολή του 1940 μέχρι την ερευνητική σχολή του 1970. Κάθε περίοδος είχε τη δική της σημασία και συνέβαλε στην εξέλιξη του εργοθεραπευτικού πεδίου.
Οι διαφορές μεταξύ της ηθικής και της δεοντολογίας αναδεικνύουν τη σημασία των κανόνων και των αρχών που διέπουν την πρακτική της εργοθεραπείας, υπογραμμίζοντας τη συνειδητοποίηση των επιπτώσεων των επιλογών μας.
Στην ερευνητική διαδικασία, η ηθική διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε κάθε στάδιο, από την επιλογή του προβλήματος μέχρι την παρουσίαση της έρευνας. Η συμμετοχή των ατόμων που ερευνώνται πρέπει να βασίζεται σε ενημερωμένη συγκατάθεση και σεβασμό προς τα δικαιώματά τους.
Επιπλέον, η ανάλυση των στοιχείων και η εφαρμογή του σχεδίου πρέπει να γίνονται με προσοχή προκειμένου να διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα της έρευνας και η σεβαστή χρήση υπηρεσιών υγείας.
Κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της έρευνας, είναι απαραίτητο να εξετάζονται προσεκτικά οι πιθανοί κίνδυνοι για τους συμμετέχοντες, ενώ παράλληλα πρέπει να υπολογίζονται τα πιθανά οφέλη για την κοινωνία και τα άτομα που εμπλέκονται.
Τέλος, η εφαρμογή διοικητικών σκοπών, μεθόδων και τεχνικών συμβάλλει στη βελτίωση του θεραπευτικού προγράμματος και στην αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών υγείας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ¦ [Ε] - ⸢18.04⸥ - Flipbook by Fleepit